همیشه یک تغییر ؛ تغیرات دیگر را نیز پشت سر خود دارد مخصوصا اگر آن تغییر بنیادی باشد
سال هشتادوچهار یک رییس جمهور رفت و یک رییس جمهور دیگر آمد . اما پس از این تغییر اولیه تغیراتی در نوع نگرش دولت به مسائل مربوط به خودرا دربر داشت
یکی از آن تغییرات تغییر در سیاست خارجی بود
اما اگر بهتر نگاه کنیم درمیابیم که یک تغییر نیز در روابط خارجی کشور ما رخ داد و آن هم باز نگری در روابطمان با انگلستان بود.
بریتانیا در سالهای اخیر نقش فعالی را در بازی های سیاسی کشور ما داشته
اما در زمان ریاست جمهوری جناب آقای خاتمی بیشتر نقش واسطه ای میان ما و غرب را بازی میکرد اما هم اکنون بیشتر به یکی از طرفهای شطرنج سیاست با ایران بدل شده و بیشتر جای خود را به روسیه داده
حال باید صبر کرد ودید ایا انگلستان در این چند سال مشغول برنامه ریزی برای به عقب انداختن مقاصد ایران بوده و اگر دولت جناب خاتمی هم الان بود با روشن شدن این مطلب همین سیاست را پیش میگرفت یا اینکه به کل این سیاست خارجی خود دولت جدید هست که از اعتماد به انگلستان بپرهیزیم و به روسیه اعتمادبیشتری کنیم
در هر حال باید توجه داشت که نه شرقی و نه غربی جمهوری اسلامی مبین این امر است که تنها آمریکا و انگلستان و دیگر غربیها دشمن ملت و دولت ما نیستند بلکه باید از اعتماد کامل به کشورهایی همچون روسیه و چین هم پرهیز کرد و در این برهه حساس کژدار و مریز حرکت کرد
