حضرت سجاد (ع) فرمود: در بنی اسرائیل مردی کفن دزد بود. همسایه او مریض شد به طوریکه احساس مرگ کرد، کفن دزد را به حضور طلبید و به او گفت: چگونه همسایه ای برای تو بودم؟ کفن دزد گفت: نیکو همسایه ای بودی ، گفت: من به تو حاجتی دارم، از تو تقاضای انجام آن را دارم، دو کفن حاضر کرد و گفت : هرکدام را که بهتر باشد ، برای خودت بردار تا مرا با کفن دیگر بپوشانند، چون مردم و مرا دفن کردند ، قبر مرا نشکاف و مرا برهنه مکن، کفن دزد نپذیرفت تا اینکه به سبب اصرار همسایه قبول کرد و کفن نیکوتر را برداشت و رفت، وقتی که همسایه مرد و دفنش کردند، کفن دزد با خود گفت مرده که شعوری ندارد تا بفهمد که با او خلف وعده کرده ام ، می روم و کفنش را می دزدم، به دنبال این فکر شیطانی ، کنار قبر همسایه آمد ، قبر را شکافت ، دستش که به بدن مرده رسید ، همینکه خواست بدن همسایه را برهنه کند ، صیحه ای بلند و ترس آوری شنید که با فریاد نکن نکن توأم بود ، کفن دزد از این صیحه سخت ترسید ، بدن را برهنه نکرد و از قبر بیرون آمد و قبر را پوشانید (از این عمل توبه کرد) تا هنگام مرگش به فرزندانش گفت : من نسبت به شما چگونه پدری بودم گفتند : نیکو پدری بودی گفت : من از شما خواهش دارم و آن اینکه هرگاه مردم بدنم را آتش بزنید و چون خاکستر شدم ، نصف خاکسترم را به سمت صحرا و نصف دیگر را به سمت دریا به باد دهید ، فرزندان قبول کردند ، وقتی که او مرد ، طبق وصیت فرزندان بدن او را آتش زدند و نصف خاکسترش را به طرف دریا و نصف دیگر را به طرف صحرا بر باد دادند .
خداوند ، خاکسترهای متفرق او را جمع کرد و او را زنده نمود و فرمود: چه سبب شد که چنین وصیتی کردی ؟ عرض کرد : به عزتت قسم ، ترس از عذاب تو مرا بر این وصیت واداشت ، خداوند فرمود: من هم تو را بخشیدم و ترس تو را به امن مبدل ساختم و طلبکارانت را هم از تو خشنود خواهم نمود.
سردبیر این بخش _ منتظری
