بدون شک مهمترین اتفاق ورزشی در سال 1385 برای کشور عزیزمان ایران و حتی جهان رقابتهای فوتبال جام جهانی 2006 آلمان میباشد .
رقابتهایی که ماه ها و شاید چند سال است که اکثر مردم کشورمان را به خود مشغول کرده است از بحث تاثیرات فرهنگی و اجتماعی و حتی اقتصادی این دوره از مسابقات که بگذریم شاید شایسته آن باشد که ابتدا مسائل فنی آن و خصوصا مسائل فنی تیم ملی خودمان را مورد نقد و بررسی قرار دهیم . تیم ملی فوتبال ایران تشکیل شده از تعدادی بازی کن و گروه فنی اعم از سرمربی و مربی و ....... حتی خدما ت ؛ که هر کدام از اینها به نحو احسنت میبایست وظائف خود را انجام دهند.
خوشبختانه به نظر اینجانب بازیکنانی که در این دوره به تیم ملی دعوت میشوند هرگز از داشته های خود کم نمیگذارند و حتی در بعضی از موارد بازیکنانی که دیگر نیازی به رسیدن به شهرت ندارند فراتر از حد انتظار در تیم ملی ظاهر میشوند و تعصب ؛بازی فنی و تماشا گر پسندی از خود به نمایش میگذارند که در باشگاههای مطرح خود نیز کمتر از آنها میبینیم. بازیکنانی که اکثر آنها مرز پختگی را گذرانده اند یا به آن رسیده اند
اما این بازیکنانی هستندکه به تیم ملی دعوت میشوند
اما چند پست مورد انتقاد اکثر کارشناسان هست که مربیان تیم ملی هنوز نتوانسته اند ضعفهای آنها را برطرف کنند
آن پستها عبارتند از 1-دروازه 2- دفاع چپ
شاید بتوان عنوان کرد درون دروازه ما از بهترین دروازه بانان حال حاضر ایران تشکیل شده و تمام سرمایه ما همین است اما با کمی جابجایی در شماره پیراهن دروازه بانان و اینکه دروازه بان اول حال حاضر گاهی هم احساس خطر کند بتوان اندکی ضعف دروازه را ترمیم کرد
اما ر مورد دفاع چپ چنین نیست . گاهی اینگونه تصور میشود که مسئولان و کادر فنی تیم ملی چشم خود را بر حقایق بسته اند و نمیخواهند در صدد رفع این نقیصه برآیند .چشم پوشی کردن از مدافعانی همچون کریم باقری ؛ سهراب بختیاری زاده و مهدی پاشازاده در این برهه به نظر کار غیرحرفه ای و غیر مسئولانه ای می آید ومدافعانی که هرکدام در تیمشان به تنهایی خط دفاعی را تشکیل میدهند .
به راستی چراباید قضیه خدادادها و هاشمیان ها دوباره تکرار شود و بعد از متحمل شدن ضررهایی تازه متوجه ارزش آنها بشویم .
شایدهم متوجه باشیم و............
به هرحال در هفته آینده به برسی دقیق تر بازیکنان تیم ملی میپردازم
پایان قسمت اول
