حدیث معروف کمیل این جمله است که دیگران اعم از شیعه و سنی به طور متواتر آنرا نقل کرده اند کمیل گفت روزی علی ( ع ) دست مرا گرفت و با خودش برد تا از شهر خارج شدیم و رسیدیم

 به محلی به نام جبان ، همینکه از شهر خارج شدیم و خلوت شد فتنفس الصعداء نفس عمیقی کشید ، آهی کشید و بعد فرمود : یا کمیل ! ان هذه القلوب اوعیة فخیرها اوعاها فاحفظ عنی ما اقول لک  دلهای فرزندان آدم به منزله ظرفها هستند

 و بهترین ظرفها آنی است که بهتر می تواند نگه دارد یعنی سوراخ نداشته باشد . هر چه به تو می گویم ضبط کن . ابتدا آن تقسیم معروف را کرد : الناس ثلاثة فعالم ربانی و متعلم علی سبیل نجاش و همج رعاع مردم سه دسته اند :

 یک دسته علمای ربانی هستند . ( البته در اصطلاح حضرت علی عالم ربانی غیر از عالم ربانی ای است که ما به هر کسی تعارف می کنیم . یعنی یک عالم واقعا و صد در صد الوهی و خالص برای خدا که شاید این تعبیر جز بر پیغمبران و ائمه صادق نیست . و متعلم علی سبیل نجاش ( چون آن عالم را در مقابل این متعلم گرفته ، مقصود عالمی است که از بشری تعمل نمی کند ) . دسته دوم متعلمان هستند ، شاگردان آنها هستند ، کسانی که از آنها استفاده می کنند

. دسته سوم مردمان همج رعاع هستند که لم یستضیئوا بنور العلم و لم یلجاوا الی رکن وثیق از نور علم پرتوی نگرفته اند و به پایگاه محکمی هم تکیه ندارند . بعد شروع کرد از اهل زمان شکایت کردن

 . فرمود من علوم زیادی دارم ولی فردی که صلاحیت [ فراگیری آن را ] داشته باشد پیدا نمی کنم . دسته بندی کرد ، فرمود هستند افرادی که زیر کند اما زیرکیهایی که هر چه یاد بگیرند می خواهند به نفع استفاده خودشان به کار برند ، می خواهند دین را به نفع دنیای خودشان استفاده کنند.

برگرفته از کتاب امامت و رهبری  استاد شهید مطهری (ایشان حدیث را از کتاب الحجه کافی اقتباس کرده اند.)

سلطان محمدی اردیبهشت ماه 1385